طراوت باران

اشعار عارفانه امام خمینی  

 
غم مخور، ایّام هجران رو به‏پایان مى‏رود
 این خمـــارى از سر ما مــــى‏گساران مى رود

پــــرده را از روى ماه خویش، بالا مى‏زند
 غمزه را سر مى‏دهد، غم از دل و جان مى‏رود

بلبل انـــدر شاخسار گل هویدا مى‏شود
 زاغ بـــا صـــد شرمســـارى از گلستان مى‏رود

محفل از نــــور رخ او نورافشان مى‏شود
 هر چـــه غیـــر از ذکــر یار، از یاد رندان مى‏رود

ابرها از نـور خـورشید رخش پنهان شوند
 پــــرده از رخســــار آن سرو خـــرامان مى‏رود

وعده دیــدار نزدیک است، یاران مژده باد
 روز وصلش مـــــى رسد، ایّام هجران مى‏رود