طراوت باران

لحظه اى در خود فنا شو تا بقا پیدا کنى

از منیّت ها جدا شو تا منا پیدا کنى

حاصلى ما و تو را از ارتباط خلق نیست

سعى کن تا ارتباطى با خدا پیدا کنى

تا توانى در رفاقت با خدا یکرنگ باش

صاف شو در زندگانى تا صفا پیدا کنى

بگذر از قدر و بها و خاکسارى پیشه کن

تا مقامى برتر از شیخ بها پیدا کنى

همچو زرگر روز و شب دنبال سیم و زر مگرد

بگذر از زر تا به عالم کیمیا پیدا کنى

دیدن نادیده را چشم خدابین لازم است

از خودى بیگانه شو تا آشنا پیدا کنى

تا نگردى لا ز الاّالله، اللّهى بجو

جستجو کن تا که الله را ز لا پیدا کنى

(ژولیده نیشابورى)

دلم غرق تمنا شد، ز هجر روز دیدارت

تمام آرزوم این است من باشم دمی یارت

دل غمدیده ام دیگر، ندارد طاقت دوری

نگر بر قلب زار من، دلم گردیده بیمارت

گل نرگس بیا دیگر، جهان از غصه دلخون شد

بکن با تیر خود صیدم، نظر کن پیش خود، خارت

گهی در کربلا هستی، گهی در خیمه ها ای جان

به هر جا می روی ای جان، خدا باشد نگهدارت

تو قطره قطره می ریزی، به روی گونه ها دریا

ز ما هم کن گذر ای جان، میان دیده ی تارت

برون کنم از دلم پستی، تمام هستی ام هستی

بیا مستی مجنونان، نکرده این دل انکارت

سحرها در نماز صبح، مرا کردی تو بیدارم

و می گفتی سحرها را، خدا می کرده بیدارت

من آن خود کرده تدبیرم، و پر از "من" شده قلبم

ز درد من تو پر اشکی، ندیدم چهره زارت

سروده: جعفر ابوالفتحی

رنج این روضه مرا سوزانده

که لعینی دل تو لرزانده

خانه ای را که ملک در آن است

دشمنت با شرری سوزانده

آن چنان سخت هجوم آوردند

که دهان همگی وا مانده

بسکه بی رحم تو را می بردند

کفشهایت دم در جا مانده

به جفا کاری و حرمت شکنی

دشمنت کینه به دل می رانده

بخدا سخت تر از این غم نیست

که عدو چشم تو را گریانده

بارالها تو نیار آن روزی

که شود حجت حق درمانده

دل من هم به تسلای غمت

پشت دیوار بقیع جامانده

سروده کمال مومنی