زيبا مينگاري اي زيبا نگار







مهربانم، اي خوب! ياد قلبت باشد؛


يک نفر هست که دنيايش را،


همه هستي و رؤيايش را، به شکوفايي احساس تو، پيوند زده


و دلش مي خواهد، لحظه ها را با تو، به خدا بسپارد....


مهربانم، اي خوب!


يک نفر هست که با تو


تک و تنها، با تو


پر انديشه و شعر است و شعور!


پر احساس و خيال است و سرور!


مهربانم، اي يار، ياد قلبت باشد؛


يک نفر هست که با تو، به خداوند جهان نزديک است


و به يادت، هر صبح، گونه سبز اقاقي ها را


از ته قلب و دلش مي بوسد


و دعا مي کند اين بار که تو


با دلي سبز و پر از آرامش، راهي خانه خورشيد شوي


و پر از عاطفه و عشق و اميد


به شب معجزه و آبي فردا برسي