طراوت باران

تمام لذت عمرم در این است         که مولایم امیرالموءمنین است

بنال ای دل که دنیا را بقا نیست

چو آرامش در این دار فنا نیست

بنال ای دل نماند جاودانه

بجز عشق و نوای عاشقانه

بنال ای دل به لحن نای داوود

که هر نالیدنش ذکر خدا بود

بیا تا از پی اش با هم بگردیم

که هر دو آشنا باآه ودردیم

بنال ای دل که یارم زار و خسته

به پشت پرده ی غیبت نشسته

بنال ای دل به هر صبح و به هر شام

که تنها اشک ریزد آن دلارام

بنال ای دل ز غمهایم گذر کن

که تنها ناله بر آن منتظر کن

بنال ای دل که یارم در نماز است

سراپا ناز و درحال نیاز است

بنال ای دل که بس آزرده ام من

که رد پای او گم کرده ام من

نشانم ده حریم سامرا را

مگر پیدا کنم آن دل ربا را

بنال ای دل گل بی خار من کو

نشینم چون بنفشه بر لب جو

مگر عکس رخش در آب بینم

دگر او را مگر در خواب بینم

که من آلوده ام او پاک ومعصوم

از این رو گشته ام ناکام و محروم

بنال ای دل چو آید بوی نرگس

به خوبی عطر او را می کنم حس

خدایا در فراقش ناله تا کی

به سینه داغها چون لاله تا کی

خدایا رازها در پرده تا کی

ز غیبت قلبها آزرده تا کی

بنال ای دل بگو با شور وفریاد

که یا مهدی جهان پر شد ز بیداد

کجایی ای گل زهرا کجایی

تو ای مهر آفرین لطف خدایی