طراوت باران

حدیث شمع از پروانه پرسید  

نشان گنج از ویرانه پرسید  

فروغ طلعت از آیینه جویید  

پریشانی زلف از شانه پرسید  

اگر آگه نیید از صورت خویش  

برون آیید و از بیگانه پرسید  

مپرسید از لگن سوز دل شمع  

و گر پرسید از پروانه پرسید  

محبت دام و محبوب است دانه  

به دام آیید و حال دانه پرسید  

چو از جانانه جانم دردمندست  

دوای جانم از جانانه پرسید  

منم دیوانه و او سرو قامت  

حدیث راست از دیوانه پرسید  

حریفان گو به هنگام صبوحی  

نشانم از در میخانه پرسید 

کنون چون شد به رندی نام ما فاش

ز ما از ساغر و پیمانه پرسید

ز خواجو کو می و پیمانه داند

همان بهتر که از پیمانه پرسید