وقت رفتن گشته...
ساکتم ، عشقم مرا پر حرف کن !!! راه ِ خندان کردنم را کشف کن
عمق ِ احساسم به روییدن کم است مثل ِ چشمان خود آنرا ژرف کن
روسیاهم ، آفتاب ِ داغ ِ عشق چهره ام را آب ،همچون برف کن
چشمه ی جوشان ِعشقم تشنه ام دست هایم را بگیر و ظرف کن!!
سفره ی قلبم پر است از سیب ِسرخ میهمانم شو از آنها صرف کن!!
رفته ام در غار ِ غفلت ،خواب ِ مرگ زنده ام چون ساکنان ِ کهف کن
***
عمق ِ احساسم به روییدن کم است مثل ِ چشمان خود آنرا ژرف کن
روسیاهم ، آفتاب ِ داغ ِ عشق چهره ام را آب ،همچون برف کن
چشمه ی جوشان ِعشقم تشنه ام دست هایم را بگیر و ظرف کن!!
سفره ی قلبم پر است از سیب ِسرخ میهمانم شو از آنها صرف کن!!
رفته ام در غار ِ غفلت ،خواب ِ مرگ زنده ام چون ساکنان ِ کهف کن
***
وقت رفتن گشته می ترسم کمی فعل ِ ماندن را برایم صرف کن...
الهه زاهدی
تاریخ : سه شنبه 90/2/6 | 9:56 عصر | نویسنده : علی خداوردی طاقانکی | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.