طراوت باران

غریب و خسته و تنها

کنار خانه بنشستم

مدینه گریه کن با من

که زهرا رفته از دستم

واویلا اه واویلا، شدم من یکه و تنها

بنال از داغ ان بلبل

که پرپر در قفس میزد

بجرم یا على گفتن

به پشت در نفس میزد

واویلا اه واویلا، شدم من یکه و تنها

غریبى مرا مردم

همه با چشم خود دیدند

میان شعله آتش

گلم را با لگد چیدند

واویلا اه واویلا، شدم من یکه و تنها

بود هر شب همى نفرین

به لب در دشت و صحرایم

الهى بشکند دستى

که سیلى زد به زهرایم

واویلا اه واویلا، شدم من یکه و تنها

گلاب از دیده جارى بر

سر سجاده کن زینب

براى مادرت زهرا

کفن آماده کن زینب

واویلا اه واویلا، شدم من یکه و تنها