طراوت باران

ماتم عظمی

خداوندا چرا دل  ‎ها گرفته
جهان را ماتمى عظمى گرفته

چرا سرها بود بر زانوى غم
سحاب تیره عالم را گرفته

چه غوغایى به یثرب گشته برپا
که موج فتنه‏ها بالا گرفته

ز جور امت و هجران بابا
دل صدیقه کبرى گرفته

زدند آتش به درب مهبط وحى
که دودش گنبد خضرا گرفته

امیرمؤمنان سردار اسلام
غم عالم به قلبش جا گرفته

فدک را از کف دخت پیمبر
ریاکاران بى‏پروا گرفته

چه رخ داده مگر از بهر زهرا
که روى خویش از مولا گرفته

مه برج نبوت منخسف شد
که قرص صورت زهرا گرفته

سیه کرده است قنفذ بازویش را
به دستورى که زان رسوا گرفته

گلویش را فشار غصه و غم
ز دست ‏بى‏وفائی ‎ها گرفته

امید از زندگى ببریده دیگر
ز دنیاى دنى دل‎ها گرفته

نه تنها سوخت «فولادى‏» از این درد
که غم بر دهر و مافیها گرفته

حسین فولادی