دیدمت در خواب

در میان باغ

باغی رویایی

ابرها بالا

تو به زیر تاک

ابر می بارید

دشت می خندید

گونه ات گلگون، بر لبت خنده

من چو پروانه، پر زدم سویت

بر دلم شوقِ بوسه بر رویت

تو ولی ناگاه پرکشیدی باز

رفتی آن بالا

باز هم با ناز

نیلوفر مهرجو