طراوت باران

خداوندا زبند تن رهایم کن       

 به سوی خود به سوی خود صدایم کن

که تشویشی شده رهزن به جان امشب

تو زین تشویش بنیانکن جدایم کن

دل وجانم گرفتار تبی سوزان

تو زین تبها سوایم کن سوایم کن

به دل گویا به لب چون سوسنم امشب

تو با عشقت خدایا آشنایم کن

چو پروانه به سوی تو شتابانم

سروجانم بسوزان وفنایم کن

نمی خواهم من این زندان دنیارا

ازاین زندان ویرانگر رهایم کن

نوایی میبرد تا بیکرانهایم

وجودم را پر نام و نوایت کن

مینا محمودی