مرحبا غم را که با ما خوش مدارا میکند
این دل شوریده را در دم مداوا میکند

روز و شب مهمان دل می گردد آن بالا بلا
سینه ی آشفته را با غم مصفا میکند

گوئیا ابر بهاران گرید از سوز نهان
سیلی از دیده روان ، در دشت و صحرا میکند

هر کجا این فتنه شوری می کند اهل طرب
با می گلنار و مطرب رو به دانجا میکند

دل که از داغ و فراق و درد میسوزد چوشمع
نیمه شبها را سر کوی تو ماوا میکند

معصومه عرفانی ( عرفان )