طراوت باران

صورت بیتا

گفتم   آیا  بکشم   قامت  رعنای  ترا           نقش بر پرده کنم  صورت زیبای ترا

همه  در حیرت  آنم ز چه استاد  ازل           داده  تاب اینهمه آن زلف  چلیپای ترا

رنگ سرخ برلب توجلوه یاقوت نیافت           با چه رنگی بکشم نرگس شهلای ترا

آن همه حسن و وجاهت که خدا داده بتو          کلک  انسان نکشد  صورت بیتای ترا

طاق ابروی ترا هیچ مهندس نشناخت           تا که تصویر کند حسن صنم سای ترا

رنگ رخسارتو برلوح دلم نقش نشست          نقش  پرده  نتوان کرد قد و بالای ترا

دل بیمار حکیمی شده شیدای رخت

چه کند با دل خون اتش سودای ترا