طراوت باران

بسینه  کوهی  از  آتش  فشانها

    ز  داغ  عشق  تو دارد نشانها

   دلم خونین شده زین بی نشانها

   نماند  در خاطرم نام  و نشانها

   که بیزارم از این دامن کشانها

   روم  با عشق تو تا کهکشانها

   دلی  دارم ز غم  تا  کهکشنها

   دلم  چون  آسمان  پـُــر ستاره

  ندارم  همد مـی جــز خاطر  تو

 نشان  عشق  تو   دارم بسینه

 سری  جز تو ندا رم  بهربا لین

هما ی عشق  تو شد  مرکب من