طراوت باران

  پرمی کشه به شوقت مرغ دلم دوباره

  تو آسمون عشقت با یه سبد ستا ره

 می چینم ازنگاهت گلای سرخ وپیچک

 آبی ترین بهار و باغ  چشات  میاره

چی میشه که بیایی تنهاترین بهونه

  ازبوی  مهربونیت خونه پر از بهاره

 بادست مهربونت پنجره هارو واکن

 امید  با تو  بودن  پایان  انتظاره

   دل میزنم به دریابه عشق روی ماهش

 میرم براش  بمیرم خدا  کنه  بذاره

مهدی کرمی