طراوت باران

هوالجمیل

ناز بیکرانه

تقدیم به عاشقان نماز

چگونه ؟ با چه زبانی تو را سپاس بگویم؟
که سیل فضل تو جاریست لحظه لحظه به سویم

ز هر طرف که نظر می‌کنم به انفس و آفاق
دری ز رحمت و نعمت گشوده‌ای تو به رویم

کدام لطف تو را عاشقانه ، شکر گزارم
کدام قبله برای سپاس از تو بجویم

جز اینکه سر بگذارم به روی خاک عبادت
و راه حمد و سپاس تو را به سجده بپویم

به پاس آنهمه لطفت پر از نیاز نمازم
و اشک شوق وصال تو هست آب وضویم

نماز فرصت زیبای یک سپاس صمیمی است
که داده‌ای تو به من ، تا گل وصال ببویم

ز هفت بحر سپاست ، بده دو شبنم احساس
که روح خویش در آن ناز بیکرانه بشویم

کسی به غیر خودت نیست چون سپاسگزارت
نماز درس سپاسی است کز زبان تو گویم

دلا اگرچه گناهم ز حد عفو برون است
ولی به امر خودش مستحق رحمت اویم

برگرفته از وبلاگ(وباران که شعر نگاه من است)