طراوت باران

اى دل زچه رو طاعت دادار نکردى؟

خوفى زعذاب و شَرَرِ نار نکردى؟

یک عمر تو را داد خدا مهلت و هیهات

دل را بَرى از صحبت اغیار نکردى؟

گفتم که مکن پیروى از نفس بداندیش

کردى تو از او پیروى و عار نکردى؟

گفتم که مرو از ره بیراهه که چاه است

رفتى و هراسى زشب تار نکردى؟

گفتم به ره خیر بکن سیم و زر ایثار

بس سیم گرفتى و زر ایثار نکردى؟

گفتم که مزن تیشه تو بر ریشه اسلام

رحمى تو بر این نخل پر ازبار نکردى؟

مزد زحمات على و آل ندادى

شرمى ز رخ احمد مختار نکردى؟

دستى به سر طفل یتیمى نکشیدى

وز پاى به ره مانده برون خار نکردى؟

در مرگ کسى قطره اشکى نفشاندى

همدردى خود را به کس اظهار نکردى؟

جز فتنه و شر از تو دگر کار نیاید

از خیر چه دیدى که تو این کار نکردى؟

صد بار بدى کردى و دیدى ثمرش را

نیکى چه بدى داشت که یک بار نکردى؟

«ژولیده» مزن دَم به عمل کوش که کارى

از بهر خود از گفتن اشعار نکردى؟