طراوت باران

دیشب به سرم بازهوای دگر افتاد
در خواب، مرا سوی خراسان گذر افتاد
 چشمم به ضریح شه والاگهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد
 با آل علی هر که در افتاد برافتاد
این قبر غریب الغربا خسرو طوس است
این قبر مغیث الضعفا شمس شموس است
 خاک در او مرجع ارواح و نفوس است
 باید ز ره صدق بر این خاک در افتاد
 با آل علی هر که در افتاد بر افتاد
حوران بهشتی، زده اندر حرمش صف
 خیل ملک از نور طبقها همه برکف
 شاهان به ادب در حرمش گشته مشرف
 اینجاست که تاج از سر هر تاجور افتاد
 با آل علی هر که در افتاد برافتاد
اولاد علی شافع یوم عرصاتند
دارای مقامات رفیع‌الدرجاتند
در روز قیامت همه اسباب نجاتند
 ای وای بر آن کس که به این دوده در افتاد
 با آل علی هر که در افتاد برافتاد

شاعر : سید اشرف الدین حسینی