طراوت باران

ای آسمان زیبا امشب دلم گرفته
                                     از های هوی دنیا امشب دلم گرفته

یک سینه غرق مستی دارد هوای باران
                                     ازین خراب رسوا امشب دلم گرفته

خون دل شکسته بر دیدگان تشنه
                                      باید شود هویدا امشب دلم گرفته

ساقی عجب صفایی دارد پیاله ی تو
                                    پر کن به جان مولا امشب دلم گرفته

گفتی خیال بس کن فرمایشت متین کن
                                   فردا به چشم اما  امشب دلم گرفته

شب است و گریه و تاریکی و غم.
سکوت و ظلمت و دریای ماتم .
شب است و خلوت و یک آسمان درد .
شب و فریاد از این تنهایی سرد.
تو آیابا دلم همرازی امشب .
نمی دانم چرا چون یاسی امشب.
تو رفتی و دلم دیگر شکسته.
نمی دانم چرا خسته است خسته .
پریشان بودم و افسرده بودم.
پریشان تر شدم پژمرده بودم
تو رفتی مرا دیگر صفا نیست .
صفای چشم او روح وفا نیست .
در این دنیای بی آواز امشب .
نمی دانم چرا روح صدا نیست .
ولی امشب تو را فریاد کردم .
زمین آسمان را شاد کردم .
درون اشکهای بی قراری .
نگاهت را دوباره یاد کردم