طراوت باران

دوباره قافله کوچ کرد و جا ماندم

دوباره   از سفری عاشقانه وا ماندم

هنوز صلای قافله در گوش می شنوم

ندای لبیک به لبم بود و بی صدا ماندم

تمام زندگیم شوق پرواز بود و کوچیدن

ولی چه سود که از کاروان جدا ماندم

چه قافله سالاری عاشقی که دست مرا

هزار مرتبه بگرفت و باز جا ماندم

هنوز هم نفس گرمش آرزوی من است

و خوب می دانم برای دلش آشنا ماندم

خدای من این چیست؟ عشق یا ایمان

که من میان اینهمه غربت هنوز   “ما  ”    ماندم

سروده محسن نصیری ( بهنام)