طراوت باران

گُل نمی‌خوام،گُل نمی‌خوام گُل که تماشا نداره

چشمایِ زیبات’ می‌خوام عاشقی حاشا نداره

هفته به هفته می‌گذره جمعه به جمعه می‌رسه

به بی پناها سُر زدن این پا و اون پا نداره

من چی دارم برات بگم ، خودت که از بُر می‌دونی

قصه ی عمرِ آدما ؛ امروز و فردا نداره

منتظری که من بیام   سُر رویِ پاهات بذارم

هیچ می‌دونی که عاشقت ، سُر نداره ، پا نداره

یه شب میاد به شهرِ ما ، شهرِ کبودِ آدما

کسی که تا دلت بخواد از کسی پروا نداره

سروده عبدالجبار کاکایی